Titel: Twinningcentrum te Heerlen (afstudeerproject)

Docenten: Fred Humblé, Jules Beckers, Bert van bunningen

Datum: 1999

Project: De speurtocht naar een gebouw dat van gedaante kan veranderen doordat het verschillende programma`s aankan, heeft geresulteerd in een variabel bouwsysteem waarmee ik een kantoormachine heb gemaakt voor het huisvesten van een twinningcentrum. Een twinningcentrum is het gemeenschappelijke onderkomen voor diverse jonge, gespecialiseerde, hoog technologische bedrijven. Deze, veelal startende, ondernemingen maken gebruik van de voorhanden infrastructuur en aanwezige ondersteunende diensten zodat men zich kan concentreren op de kernactiviteiten. Naast deze bedrijven, hun gemeenschappelijke voorzieningen en de ondersteunende diensten bevinden zich in het centrum tevens extra programmaonderdelen zoals een sporthal met zwembad en een restaurant. Ook kan er door thuiswerkende mensen gebruik worden gemaakt van de aanwezige voorzieningen zodat reizen naar het hoofdkantoor in sommige gevallen overbodig wordt. In eerste instantie bedoeld voor de bedrijven van het twinningcentrum, kan het gebouw voorzien in de schreeuwende behoefte naar verhuurbaar kantooroppervlak of in de toekomst wellicht in extra parkeervoorzieningen. Het variabele bouwsysteem bestaat uit een skelet van prefab betonelementen met betonnen vloeren om de verdieping. Aan de buitenzijde zijn de horizontale betonnen platen, met enkel de minimaal benodigde constructiedikte expressief aanwezig in de gevel. Tussen de platen is het gebouw zo transparant mogelijk. De onderste betonplaat is iets opgetild ten opzichte van het maaiveld. Om opwarming door zoninstraling te voorkomen zijn tussen de trekstangen die het buitenste deel van de vloer dragen, verstelbare horizontale lamellen gehangen. Naar behoefte kunnen de tussenvloeren van hout en staal verwijderd worden om plaats te maken voor een sporthal, parkeerrobot, gehoorzaal of vide. Ter plaatse van de het verhuurbaar kantooroppervlak worden de gebruikers uitgedaagd om ruimtelijkheid in hun gehuurde unit te introduceren bijvoorbeeld door de verschillende typen werkplekken te rangschikken naar verdieping. De parkeerrobot spuwt de automobilisten uit in de centrale hal die dwars door de drie gebouwvleugels steekt. Bij gebrek aan nieuwe statussymbolen, immers de werkplekken zijn variabel in het moderne kantoor, staan de leasebakken daarna te glimmen in drie lagen boven elkaar, zichtbaar vanuit een van de twee atriums. Vanuit de centrale hal worden de gebouwlagen ontsloten door twee liften met trappenhuis, daarna kan men het gewenste kantoor bereiken langs een al dan niet verglaasde galerij. Op een verwaarloosde plek aan de rand van de Heerlense binnenstad, tussen de Looierstraat en het schouwburgplein, vormt het twinningcentrum straks het robuuste high-tech hart van de nieuwe ontwikkelingen in de stad. Langs de drukke Looierstraat manifesteert het centrum zich in al haar mogelijkheden met de sportfaciliteiten, de parkeerrobot, een gehoorzaal en natuurlijk de kantoorunits afleesbaar in de gevel.

Titel: Demontabel strandwachtersplatform

Docenten:Rob Hoogendijk en Thijs Verburg

Datum: Schetsweekeinde juni 1993

Project: Demontabel strandwachtersplatform, aan het begin van het nieuwe seizoen wordt het platform van staal en hout gemonteerd op een permanente sokkel.

Titel: Navigatieschool aan de maas

Docenten: Mathieu Bruls, Ulli Hahn, Ron Steiner, Lorenzo Viti.

Datum: 1996/1997

Project: Ter hoogte van het Belgische plaatsje Klein Ternaaien, wordt de Maas verbonden met het Albertkanaal  door middel van een verbindingskanaal. Hier wordt een navigatieschool gebouwd. Op dit kruispunt van internationale waterwegen zullen toekomstige schippers opgeleid of bijgeschoold worden. De school, waar ook tijdelijk wordt gewoond, biedt plaats aan 14 studenten, en beschikt over 4 compleet uitgeruste boten. Een deel van de studie bestaat uit theorie, het grootste deel zal echter bestaan uit praktijkonderwijs, onderhoud van boten en instrumenten, en natuurlijk varen. De twee belangrijkste gebouwdelen vormen een schakel tussen deze twee soorten oevers. Een zwaar betonnen volume ligt in het verlengde van de betonnen kade, dit volume bevat de slaapcellen, leslokalen, kantoren, en de kantine. Op het betonnen volume rust een stalen dakconstructie, dit dak, over de aanlegplaatsen in de luwte van de stroming, vormt de hangar. De hangar is de belangrijkste ruimte, hier wordt gewerkt aan de boten en praktijkonderwijs gegeven. De klaslokalen liggen aan deze ruimte en vanaf alle bouwlagen is zichtcontact met de hangar mogelijk. Bezoekers komen het gebouw binnen over de brug door de hangar. De individuele slaapcellen hebben een klein raam dat kussenvormig naar buiten puilt zodat iedere bewoner van z'n eigen panorama over de maas en de plassen kan genieten. Het trappenhuis is over de breedte van een trapsteek naar buiten geschoven zodat de gebruiker steeds een blik wordt gegund langs de Maas respectievelijk het kanaal. Vanwege de positie in de Maas is het verstandig het gebouw aan de noordzijde te voorzien van vaarwegmarkering van groene lampen.

Titel: Chareau Neercanne

Docenten: Fred Humblé Carlos Apers, Dean Hilborn.

Datum: studiejaar 1994/1995

Project: Villa aan de voet van Chateau Neercanne, samengesteld uit delen van het Maison de Verre van Pierre Chareau en nieuwe elementen.

Titel: Revitalisering Herzogenrath

Docenten: Mathieu Bruls, Ulli Hahn, Ron Steiner, Lorenzo Viti.

Datum: 1997

Project:  Stedenbouwkundig plan voor de revitalisering van Herzogenrath.

Titel: Monorailstation

Docenten: Mathieu Bruls, Jeroen v.d. Ven, Joan v. Dooren.

Datum: 1996

Project:  Ontwerp voor een monorailstation dat bestaat uit twee geplooide vlakken en een utilitaire kern. Uitgevoerd in staal en gewapend beton.

Titel: Earstaircase

Docenten: Jean-Michel Cretaz, Mathieu Bruls.

Datum: workshop 31.03.1995-02.04.1995

Project:  Design for the Academieplein in Maastricht Based on Atlas Eclipticalis (1956) by John Cage. There are two ways of dealing with chaos in a design. The first is expressing it, this, ofcoarse, can be done in unseamingly many ways. The second option is trying to control and manipulate the chaotic situation. In the initial sketch, made while listening to the music piece, soundwaves are drawn, waves entering the site from various directions, fragments of music bouncing from wall to wall. This chaos of sound fragments could be controlled and manipulated by a machine. The machine consists of three shells, each shell catching the sounds from the direction it's aimed at. The shells are curved in a way that the sounds are concentrated in a collective point. An observer standing at this point will hear all the city sounds caught by the machine. In order to force a visitor through this concentration of sounds, the machine is shaped into a staircase. This staircase connects the lower and the upper level of the site. Optimizing the shape of the shells inevitably will lead to an ear like design.